Jeśli nie rozwód, to co???

Jeśli nigdy nie zdarzyło Ci się pomyśleć, że chcesz się natychmiast rozwieść, ten tekst nie jest dla Ciebie. Przewijaj fejsa dalej.

Czasami w Waszych wiadomościach wspominacie coś o “idealnej rodzinie”, “wspaniałej relacji” i w ogóle jak to u nas ściany wytapetowane są tęczą. Jest to tak miłe i łechczące ego, jak… nieprawdziwe. Wiem, że to wyznanie może burzyć ten idealny (choć fałszywy) obraz, jaki część z Was wyrobiła sobie o nas na podstawie paru słów i kilku zdjęć. Jednak jesteśmy całkiem zwyczajni, a nasza droga do dzisiejszego porozumienia i względnej harmonii w związku była długa i czasem wyboista. Oj, latały talerze i nie tylko! Nieraz wychodziłam z domu, trzaskając drzwiami i wybierając się do Afryki. Lub gdziekolwiek indziej, byle dalej. Ponieważ miewam w sobie rys choleryka, regularnie się rozwodziłam. Większe albo mniejsze nieporozumienie wystarczało mi, aby w głowie pojawiła się myśl, że mam dość – zbieram swoje zabawki i zawijam się z tej piaskownicy.

W czasach, o których piszę, ROZWÓD był dla mnie po prostu ZERWANIEM, czyli zakończeniem związku. Ot, tyle, że bardziej sformalizowanym. Z biegiem lat wiele mi się w postrzeganiu zmieniło. W moim najbliższych otoczeniu zdarzyły się rozwody, miałam okazję towarzyszyć w tym okresie ważnym dla mnie osobom. Zobaczyłam, jaki to długotrwały i trudny proces. Zdałam sobie sprawę, że przechodzą przez niego nie tylko małżonkowie, ale również cała rodzina, a przede wszystkim dzieci. A po rozwodzie nic już nie jest takie samo. Coś pęka na pół, w każdym, kto się o niego choćby ociera.

Samo nasuwa się jedno, proste, ba – banalne wręcz, pytanie – co zrobić, aby się nie rozwieść? Jak zbudować więź i porozumienie, które pomoże małżeństwu przetrwać chwile zwątpienia i kryzysu? Z jednej strony – nie istnieje jeden prosty przepis na szczęście. Ale, ale… są dobre wieści. Bo jest coś, a właściwie szereg rzeczy, które możecie zrobić, aby poprawić jakość swojej relacji. Jeśli akurat jesteście “na fali wznoszącej” związku, nie machaj lekceważąco ręką. Nad relacją warto (i należy!) pracować także w tych dobrych chwilach. Możecie wtedy wypracować nawyki, które pomogą Wam nawigować przez meandry wspólnego życia.

Jeśli coś zaczęło się psuć, w wielu przypadkach można to naprawić. Warto jednak przesterować swoje myślenie – z niedojrzałego: “a niech go licho!”, na “dogadajmy się”. Szukajmy porozumienia i rozwiązań, a w wielu przypadkach może się okazać, że możliwe jest uratowanie zarówno rodziny, jak i małżeństwa. Są sytuacje, w których rozwód jest dobrym, czasem najlepszych rozwiązaniem. Jednak, przeczytałam ostatnio bardzo smutne statystyki. Wiedzieliście, że:

– w miastach rozpada się aż 4 na 10 małżeństw?!

– ok 1/3 rozwiedzionych osób uważa, że można było uratować ich małżeństwo?!

– aż 30% osób tuż po rozwodzie ŻAŁUJE, że do niego doszło?!

Dlatego, zgodnie z hasłem: “lepiej zapobiegać niż leczyć”, ważne jest, aby troszczyć się o siebie nawzajem, codziennie, każdego dnia. Nie ma jednej, prostej recepty, jak dbać o udany związek. Staram się mieć zawsze z tyłu głowy, aby nie odpuszczać. Z biegiem lat i rosnącą górą obowiązków, staje się to cięższe. Ale nie ma rzeczy niemożliwych! Co ważniejsze jednak, nawet jeśli myślicie lub rozmawiacie o rozwodzie, prawdopodobnie Wasze małżeństwo można uratować! Należy jednak jak najszybciej wdrożyć “plan naprawczy” – są mediacje rodzinne, terapia indywidualna i terapia par, wiele różnych możliwości. Warto je poznać, aby w krytycznym momencie wiedzieć, gdzie można zgłosić się po pomoc. Niedawno wystartowała kampania społeczna Ratuj Rodzinę – warto zajrzeć na stronę www, gdzie znajdziecie listę miejsc w Polsce, gdzie można szukać pomocy. Nie tylko dla siebie, może takiej rady będą potrzebowali Twoi rodzice albo przyjaciółka? Wiedziałabyś jak komuś doradzić w sytuacji, gdy zrezygnowany wspomina o rozwodzie? Ja nie.

Pamiętam, lata temu przeczytałam zdanie, które mimo upływu czasu, zostało we mnie. Otóż jakaś świeżo upieczona mamusia napisała, że nad kołyską swojego cudownego i wymarzonego bobasa… powiesiła zdjęcie swojego męża. Po to, aby zawsze dokładnie pamiętać, co było początkiem wszystkiego w ich rodzinie. Nie zrozumiałam tego wtedy. Sens tego dotarł do mnie sporo później, kiedy sama miałam już dziecko, a ze zmęczenia wieczorami zataczałam się po domu. Łatwo pielęgnować relację, kiedy niosą nas hormony i pierwsze miesiące uniesień. Jednak koniec końców – to nie o to chodzi w rodzinie (chociaż to przefajne i czasem mi się zatęskni…).

Co jest ważne w związku?

Nie będę się mądrzyć, ani dawać rad. Napiszę tylko kilka słów o tym, jak ja staram się dbać o naszą relację. Wydaje mi się, że są to sposoby uniwersalne i mogą pomóc wielu parom, które trochę się pogubiły w pędzie codzienności. Kiedy coś zaczyna szwankować między nami, siadamy we dwoje i zastanawiamy, co nam ostatnio umknęło. Za takie filary związku uważam: rozmowę, czułość, czas tylko dla siebie, komplement od czasu do czasu. Wiem, wiem, że nie odkrywam Ameryki. Czasem najprostsze rzeczy nie są wcale proste, kiedy dotykają nas bezpośrednio. Dopiero krok w tył i wspólna analiza “na chłodno” pomaga ocenić straty i opracować model naprawczy.

Rozmowa w ogóle jest fundamentem związku, warto nauczyć się – zarówno słuchać, jak i opowiadać o swoich przeżyciach, spostrzeżeniach, ale też porażkach i pretensjach (w sposób nieatakujący partnera, to ważne!). Czułość, fizyczna i werbalna, seksualna i pozaseksualna. I czas razem – nieważne czy będziecie razem odkurzać, kupować płatki śniadaniowe czy pójdziecie pobiegać do parku albo wybierzecie się na randkę do Paryża. W różnych momentach życia, mamy różne możliwości i ograniczenia, zatem nie wszystko jest możliwe. Ważne jest, aby próbować, dbać i zabiegać o tę osobę. Aby nigdy, ale to przenigdy nie miała wątpliwości, że jest przez Was kochana, podziwiana i doceniana. Zwykłe: “dziękuję, że zaopiekowałeś się dziś dziećmi, mogłam wyskoczyć do koleżanki” lub też: “ale pyszne są te bułki, które dziś kupiłeś, dziękuję, że chciało Ci się wyjść tak wcześnie po nie”.

Można powiedzieć, że z wiekiem coraz rzadziej się rozwodzę. Nie, nie dlatego, że przestaliśmy z Tomkiem się różnić. Po prostu nauczyliśmy się rozmawiać, dbać o siebie i… kłócić. Brzmi przewrotnie, wiem. Jednak, aby budować udaną relację, potrzeba wielu zaskakujących umiejętności. Uczymy się siebie całe życie! Siebie samego i siebie nawzajem, więc tu praca jest tak naprawdę podwójna.

* Post powstał w ramach wspierania kampanii Ratuj Rodzinę, prowadzonej przez Fundację Mamy i Taty. Więcej informacji znajdziecie na stronie www.ratujrodzine.pl